Το μπαλέτο (ή μπαλλέτο, αλλά και κλασικός χορός) είναι είναι η ανώτερη μορφή  χορού, (ορχηστική τέχνη),       με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Στην πρώιμη μορφή του απουσίαζε η χρήση σκηνικών και λάμβανε χώρα σε μεγάλες αίθουσες συναθροίσεων, όπου οι θεατές καταλάμβαναν τις θέσεις μπροστά και εκατέροθεν της σκηνής. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε είδος χορού υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, με δική του ορολογία και δομική σύσταση. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό. Το μπαλέτο διδάσκεται σε σχολές ανά τον κόσμο, σε καθεμία από τις οποίες εναποτίθενται στοιχεία του πολιτισμού και της ιδιοσυγκρασίας του κάθε λαού. Ο χορός αυτός καθ΄αυτός καθορίζεται στα βήματα και τις κινήσεις του, ως μέρος μιας διεργασίας που ονομάζεται χορογραφία, η οποία με τη σειρά της εκτελείται από επαγγελματίες του χώρου και περιλαμβάνει άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως την ηθοποιία και τη μιμητική. Θεωρείται η πλέον  υψηλόβαθμη τέχνη, που απαιτεί πολυετή εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο. Η πιο γνωστή και δημοφιλής απόχρωση του μπαλέτου είναι αυτή που αναπτύχθηκε την εποχή του Ρομαντισμού (το λεγόμενο Ballet blanc =λευκό μπαλέτο), κατά την οποία το βάρος πίπτει στην κορυφαία του χορού (τη λεγόμενη πρίμα μπαλαρίνα), που ως πρωταγωνιστικός ρόλος αποκλείει την ανάδειξη σχεδόν όλων των άλλων  καλείται να εκτελέσει δύσκολες τεχνικές, που περιλαμβάνουν κατακόρυφη κίνηση στηριζόμενη στα δάκτυλα του ποδιού            (en pointe), πιρουέτες και λοιπές ακροβατικές κινήσεις δεξιοτεχνίας, ενώ έχει καθιερωθεί η ένδυσή της με τη λεγόμενη γαλλική τουτού (tutu  -  κοντό φόρεμα από  τούλι που αφήνει εκτεθειμένους τους μηρούς και επιτρέπει έτσι την ελευθερία κινήσεων). Το μπαλέτο ειναι η βάση, του εξπρεσιονιστικού και νεοκλασικού μπαλέτου, αλλά και του σύγρονου χορού.

Ο κλασικός χορός είναι η «αρχιτεκτονική» της ανθρώπινης ανατομίας, χτίζει αργά και σωστά όμορφα και δυνατά κορμιά που μπορούν να αντεπεξέλθουν με ευκολία σε όλα τα υπόλοιπα χορευτικά είδη, γι’ αυτό θεωρείται η βάση όλων των ειδών χορού.

Το μπαλέτο είναι διήγηση υψηλής αισθητικής και εκφραστικότητας. Το σώμα του χορευτή είναι η γλώσσα του και η μουσική το μέσο για να εκφραστεί. Η εξιστόρηση-ερμηνεία γίνεται με τυποποιημένα βήματα που απαιτούν υψηλή τεχνική. Γι’ αυτό η εκγύμναση των μαθητών είναι έντονη και απαιτεί μεθόδευση, πειθαρχία, αφοσίωση και επιμονή, μα πάνω απ’ όλα αγάπη για το μπαλέτο.

 Το προεξέχον σύστημα διδασκαλίας κλασικού χορού  ( μπαλέτου) είναι το ρωσικό σύστημα (A. Vaganova) με κύρια χαρακτηριστικά την αριστοκρατική γραμμή, την ανάλαφρη και αρμονική πλαστικότητα της κίνησης και το λυρισμό στα χέρια (αποτέλεσμα της ιδιαίτερης δουλειάς που γίνεται στην πλάτη), καθώς και την ευλυγισία και απόλυτη αυτοκυριαρχία του σώματος, τη γεμάτη ευγένεια και φυσικότητα τοποθέτηση του κεφαλιού και τα θεαματικά άλματα.

Το μάθημα δεν ξεδιπλώνεται ευθύς εξαρχής στο σύνολό του, αλλά αναπτύσσεται σταδιακά, από ασκήσεις που δίνει ο ειδικευμένος δάσκαλος.

Το Μπαλέτο προσφέρει σωστή στάση του σώματος, ενδυνάμωση του μυϊκού συστήματος, αυτοπειθαρχία, ομαδικότητα, αντοχή, ευλυγισία, κομψότητα, χάρη, ευεξία. Βελτιώνει σημαντικά την σκολίωση, κύφωση, πλατυποδία κ.α.

Τα οφέλη, ωστόσο, δεν είναι μόνο σωματικά: η μουσική συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία, ενώ ο χορός είναι μια δυνατότητα έκφρασης που τονώνει την αυτοπεποίθηση του ατόμου.

Εν κατακλείδι  ο χορός είναι η πιο ευγενής, η πιο συγκινητική, η πιο όμορφη απ’τις τέχνες, γιατί δεν αποτελεί απλά μετάφραση ή απόσπαση της ζωής.

Είναι η ίδια η ζωή!